Πώς τα παραμύθια βοηθούν τα παιδιά;

Από τότε που ήμουν παιδί θυμάμαι να θέλω να ηρεμήσω και να αφοσιωθώ όταν ερχόταν η ώρα να ακούσω παραμύθια… Στο σπίτι, στο σχολείο… Είναι μια πολύ όμορφη σκέψη όταν θυμάμαι να παίζω με τους γονείς μου, να μου λένε ιστορίες ή παραμύθια και να διαβάζουμε βιβλία. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το να παίζουμε με τους γονείς μας ήταν το ωραιότερο πράγμα που μας συνέβαινε. Το παιχνίδι, κυρίως με την οικογένειά μας και βέβαια η αγάπη είναι τα σημαντικότερα για τα παιδιά.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ζήσει τόσο όμορφες στιγμές που αναπτύσσουν το μυαλό και ενθουσιάζουν τη φαντασία! Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Οι γονείς μου, η αγαπημένη μου γιαγιά Ευρυδίκη και λίγο αργότερα η δασκάλα μου στο νηπιαγωγείο η κυρία Ελευθερία, μας τραγουδούσαν ένα γνωστό τραγουδάκι όταν ήταν η ώρα για το παραμύθι μας…..

“Παραμύθι, παραμύθι, το κουκί και το ρεβίθι εμαλώνανε στη βρύση…. Έρχεται και η φακή, και τα βάζει φυλακή, μα η φάβα της φωνάζει” φακή, ας τα δεν πειράζει”… Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δως της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’αρχινίσει….”.

Αχ, πόσα χρόνια γυρίζω πίσω…..

Τότε ήταν που επικρατούσε η ησυχία και το μόνο που ακουγόταν ήταν η αφήγηση του παραμυθιού. Πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, δεν είχε σημασία πιο ήταν το παραμύθι που θα ακούγαμε, γιατί καθένα μας οδηγούσε στο δικό του μαγικό κόσμο…

Ξεκινώντας από το δικό μας Αίσωπο και συνεχίζοντας με τους Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Τσαρλς (Κάρολος) Ντίκενς, αδελφοί Γκριμ, Σαρλ Περώ, Ιούλιος Βερν… Τόσο ξεχωριστοί, τόσο διαφορετικοί παραμυθάδες που μας καθοδηγούσαν στη μαγευτική φαντασία τους…

Κάθε φορά μεταφερόμασταν και σε διαφορετικό περιβάλλον….. Γνωρίζαμε πρίγκιπες και πριγκίπισσες, ζώα του δάσους, γίγαντες, δράκους, μάγισσες, ιππότες… Μαθαίναμε τις αξίες, το καλό και το κακό… Για ποιο λόγο αξίζει να “πολεμά” και να “μάχεται” κανείς… Πόσο σημαντικό είναι να προσπαθεί κάνεις να πετύχει τους στόχους του… Παράλληλα, ερχόμασταν σε επαφή με έννοιες δύσκολες για τα παιδιά, όπως η αρρώστια, ο αποχωρισμός ή ακόμα και ο θάνατος.

Το παραμύθι βοηθά τα παιδιά να καλλιεργούν τη φαντασία και την κριτική σκέψη. Έτσι, ενώ φαντάζονται κόσμους μαγικούς, με κάστρα, πρίγκιπες και πριγκίπισσες ή με ζώα που μιλούν σαν άνθρωποι, την ίδια στιγμή διεγείρεται ο εγκέφαλος και διδάσκονται τι είναι το καλό και το κακό, ο εγωισμός, η περηφάνια, η εμπιστοσύνη, η φροντίδα, η προστασία, η ειρωνεία, η υπεροψία, η αγάπη, η θυσία, και τόσα άλλα…

Στη συνέχεια αρχίζει το μυαλουδάκι τους να σκέφτεται και να έχει απορίες…. Γιατί αυτός ήταν κακός; Γιατί δε μοιράζεται; Πώς μεταμορφώθηκε σε βάτραχο; Πώς σκαρφάλωσε ο Τζακ πάνω στη φασολιά και πώς έγινε τόσο μεγάλη η φασολιά;

Τελικά, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί και να επεκτείνουμε τη σκέψη, την κρίση και το συναίσθημα δημιουργώντας απορίες…Εάν ήσουν ο πρίγκιπας, τι θα έκανες στη θέση του; Τι μπορούσε να κάνει η Χιονάτη για να μην πέσει σε βαθύ ύπνο; Τι έπρεπε να είχαν κάνει τα 7 κατσικάκια όταν ο κακός ο λύκος τους χτυπούσε την πόρτα;

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσο παραγωγικά μπορούν να λειτουργήσουν τα παραμύθια και στη σχέση παιδιών και γονιών; Είναι γεγονός… Το παιδί μπορεί να δεθεί πάρα πολύ μαζί σας με τα παραμύθια… Δεν είναι ότι απλά διαβάζουμε ή αφηγούμαστε μια ιστορία… Είναι κάτι πολύ παραπάνω… Στιγμές αγάπης, φροντίδας, εμπιστοσύνης! Εξάλλου, μέσα από τα παραμύθια μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης των παιδιών μας.

Εάν, μάλιστα, φτάσουμε και στο σημείο να μας αφηγείται και το παιδί μας ένα παραμύθι ή μετατρέψουμε το παραμύθι από κοινού σε νέα ιστορία με παραλλαγές, τότε έχουμε ακόμα μεγαλύτερο όφελος! Ας μην ξεχνάμε και τον μεγάλο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος μας συμβούλεψε: “Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο, διαβάστε του παραμύθια. Αν θέλετε να γίνει πιο έξυπνο, διαβάστε του περισσότερα παραμύθια“…

Αυτό που εμείς ως γονείς δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι δε χρειάζεται στο τέλος να κάνουμε ερωτήσεις του στυλ “τι κατάλαβες”, ούτε να κάνουμε πάντα περαιτέρω επεξηγήσεις… Το παιδί θα βρει από μόνο του και τα συμπεράσματα και τα νοήματα του κάθε παραμυθιού… Σημασία έχει να αντιληφθούμε ότι τα παραμύθια είναι αντιπροσωπευτικά προσώπων και καταστάσεων της κοινωνίας μας, ενώ μας βοηθούν πολύ να τους προσφέρουμε, μέχρι κάποιο βαθμό βέβαια, μια “ζωή σαν παραμύθι” για τα παιδικά τους χρόνια!

Δείτε επίσης:
5 συμβουλές για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση των παιδιών
Γιατί το παιδί μου έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση;
Η σημασία του προγράμματος στα μωρά
Παθητικό κάπνισμα
Όσα έμαθα για το θηλασμό…
Πώς να φτιάξετε σακουλάκια δώρου για παιδικό πάρτι