Μάθημα αυτοπεποίθησης από μια γάτα

Είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Συνέβη κάτι πρόσφατα που με έβαλε σε σκέψεις… Πήγα να κάνω κάτι εξετάσεις για το θυρεοειδή και γυρνώντας μπαίνω για να παρκάρω στο πάρκινγκ. Εκεί, μπροστά μου, ήταν μια οικογένεια από γάτες. Παρατηρώντας καλύτερα, πρόσεξα ότι είχαν το μικρό τους να προσπαθεί να τους ακολουθήσει. Δυστυχώς, όμως υπήρχε ένα πρόβλημα… Κι αυτό δεν ήταν άλλο από τον τοίχο που υψώνονταν μπροστά στο μικρό γατάκι.

Τι έγινε

Αρχικά, κάθισα μέσα στο αυτοκίνητο και παρακολουθούσα. Τα μάτια της μαμάς γάτας ήταν στραμμένα πάνω μου. Με κοιτούσε όλο απορία. Ήταν σα να μου έλεγε “Άντε, τελείωνε τράβα στη δουλειά σου κι άσε με να κάνω τη δουλειά μου με το παιδί μου”. Παρακολουθούσα με προσοχή το γατάκι.

Προσπαθούσε να βρει τρόπο να σκαρφαλώσει. Δεν το έβαζε κάτω. Ήταν σα να ήξερε ότι μπορεί και πρέπει να τα καταφέρει. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε (κι έκανε αρκετές…) η μαμά του ήταν εκεί και το περίμενε. Έμοιαζε σαν να του μιλούσε, σα να το ενθάρρυνε να συνεχίσει τις προσπάθειες. Ήταν μια γλώσσα βουβή, ακατανόητη για όλους εμάς κι εν προκειμένω εμένα. Είχε, όμως, τόσο μεγάλη δύναμη, τόσο μεγάλη επιρροή πάνω στο γατάκι… Είχε μεγαλύτερη δύναμη από έναν ολόκληρο λόγο, από ένα κήρυγμα, ακόμα και από τη δύναμη της γλώσσας του σώματος!

Παρόλο που το γατάκι αποτύγχανε διαρκώς, ήταν λες και του έλεγε “συνέχισε, θα τα καταφέρεις, μη σταματάς, μην το βάζεις κάτω”! Λες και του έδινε οδηγίες για το που να βάλει τα ποδαράκια του, χωρίς καν να του μιλούσε, μέχρι που πλησίασα κι είχαν το νου τους και σε εμένα, ίσως από φόβο.

Κάποια στιγμή έβγαλα με αργές κινήσεις το κινητό κι άρχισα να βιντεοσκοπώ. Αρχικά, τρόμαξαν. Στη συνέχεια, όμως, συνέχισαν τη δουλειά τους. Το γατάκι τις προσπάθειες και η μαμά του την παρότρυνση.

Πιο αναλυτικά. στο βίντεο μπορείτε να δείτε το γατάκι να προσπαθεί, όμως πάνω από το μεγάλο τοίχο ήταν και η μαμά του. Παρατηρήστε τις προσπάθειες του μικρού μας φίλου, αλλά και το βλέμμα και τη συμπεριφορά της μαμάς.

Το μάθημα από τη γάτα

Το αποτέλεσμα ήταν ότι πήγα σπίτι πολύ προβληματισμένη, αλλά και τόσο ενθουσιασμένη! Ο άνθρωπος, το λογικό ον με τη δύναμη της σκέψης και του μυαλού, το μόνο που κάνει είναι να κακομαθαίνει το παιδί του, να το αποθαρρύνει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Πολλές φορές, μάλιστα, φτάνει στο σημείο μέχρι και να το κακοποιεί…

Παράλληλα, σκεφτόμουν ότι όταν ένα παιδί θέλει να προσπαθήσει κάτι, όπως για παράδειγμα να μαγειρέψει μαζί μας. Όμως τα αποτρέπουμε ήτα αποθαρρύνουμε λες και θα μας χαλάσουν τη συνταγή. Ή ακόμα κι όταν ένα παιδί δοκιμάζει να σκαρφαλώσει εμείς του λέμε “μη, όχι”. Τώρα θα μου πείτε, και τι να κάνουμε; Να το αφήσουμε να ανέβει, να πέσει και να χτυπήσει; Μπορούμε να είμαστε από δίπλα του σε ετοιμότητα και να του λέμε που να πατήσει για να κατέβει. Κι εν πάση περιπτώσει, δεν εννοώ μόνο το σκαρφάλωμα, εννοώ οτιδήποτε προσπαθούν να δοκιμάσουν, οτιδήποτε προσπαθούν να καταφέρουν.

Παραδειγματισμός

Είναι αλήθειά ότι πολλές φορές από την υπερβολική μας αγάπη τα υπερπροστατεύουμε, με αποτέλεσμα να τους κάνουμε κακό. Δεν τα βοηθάμε ούτε στην αυτοπεποίθηση, ούτε στην αυτοεκτίμησή τους. Σίγουρα θέλουμε και πρέπει να τα προσέχουμε, γιατί δεν παύουν να είναι παιδιά. Είναι βέβαιο ότι θα κάνουν και τις αταξίες τους, θα είναι ζωηρά και θα θελήσουν να κατακτήσουν τον κόσμο κι εμείς θα είμαστε δίπλα τους να τα ενθαρρύνουμε, να τα καθοδηγούμε και να τα αγαπάμε.

Μπορούμε να τους δώσουμε λίγη παραπάνω ενθάρρυνση, να τους δείξουμε λίγη ακόμα εμπιστοσύνη. Σαφώς, να είμαστε δίπλα τους όταν θεωρούμε ότι μπορεί να χτυπήσουν, όμως ας έχουν και τα παιδιά μας και κάποιες πρωτοβουλίες.

Ας μην τα κατεβάσουμε εμείς από εκεί που σκαρφάλωσαν. Ας τους εξηγήσουμε ότι είναι επικίνδυνο αυτό που κάνουν κι ας τους ζητήσουμε να κατέβουν από εκεί που βρίσκονται, δίνοντας κατευθύνσεις ή οδηγίες για τον τρόπο που θα κατέβουν με περισσότερη ασφάλεια. Κάτι παρόμοιο με αυτό που έκαναν οι γονείς του μικρού μας φίλου. Ήταν δίπλα του, του έδωσαν χρόνο να προσπαθήσει.

Συμπέρασμα

Κάποιες φορές θα πρέπει να κοιτάμε και τον τρόπο που λειτουργεί η ίδια η φύση. Πώς τα ζώα διδάσκουν στα μωρά τους την υπευθυνότητα, την ανεξαρτησία, την πίστη στον εαυτό τους, την αυτοπεποιθηση; Ας το αναλογιστούμε και να το προσαρμόσουμε στις δικές μας ανάγκες. Ας γίνουμε πηγή έμπνευσης και ας τους επιτρέψουμε να προσπαθήσουν να κατάκτησουν τον κόσμο τους και να μην είμαστε εμπόδιο στις προσπάθειές τους.

Αλήθεια, εσείς νιώσατε πότε κάτι παρόμοιο; Νιώσατε πότε ότι τα ζώα σας έδωσαν ένα μάθημα ζωής; Τι μάθημα ήταν αυτό; Με ποιον τρόπο “πήρατε το μάθημά” σας; Πώς σας έκανε να νιώσετε; Περιγράψτε μας στα σχόλια τη δική σας εμπειρία…