Τι σημαίνει για εσάς ο γάμος;

Τι είναι για εσάς ο γάμος; Είναι κάτι που «πρέπει» να γίνει; Είναι η κοινωνική σας καταξίωση; Αποκατάσταση; Επιβεβαίωση; Η απόδειξη της αγάπης, της αφοσίωσης και άλλων συναισθημάτων του άλλου προς εσάς; Έχει σημασία τελικά να κάνεις ένα γάμο; Πώς το νιώθουμε; Έχουν τελικά την ίδια ισχύ μέσα μας το σύμφωνο συμβίωσης; Η απλή συγκατοίκηση;

Γενικά

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να τον βλέπει όπως επιθυμεί. Μπορεί να πιστεύουμε ότι ο γάμος στο δημαρχείο είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ή ακόμα και το σύμφωνο συμβίωσης. Δικαίωμά μας δεν είναι; Ναι, μπορεί να πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη σημασία είναι να είσαι με τον άλλο και να είστε καλά, να έχετε κοινούς στόχους, κοινά όνειρα. Μπορεί, όντως να συμπεριφέρεστε και να νιώθετε πιο καλά και πιο δεμένοι απ’ ότι αν κάνατε ένα γάμο. Κι εμείς μαζί σας!

Μπορεί να υποστηρίζουμε συνειδητά το θρησκευτικό γάμο, όμως για εμάς ο γάμος ουσιαστικά είναι η αγάπη, η αφοσίωση, ο δεσμός, το δέσιμο δυο ανθρώπων που αν και διαφορετικοί αποφασίζουν από κοινού, όταν χρειάζεται, να αφήσουν τα προσωπικά τους «θέλω» και να λειτουργούν ομαδικά, χωρίς εγωισμούς. Που αποφασίζουν ότι στις προσωπικές τους επιθυμίες μπορούν να χωρέσουν και τις επιθυμίες του άλλου και από κοινού θα προσπαθήσουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Τα όνειρα τα δικά τους, αλλά και τα όνειρα του συντρόφου τους. «Και έσονται οι δυο εις σάρκα μία». Ας σταματήσουμε μια στιγμή να το σκεφτούμε λίγο αυτό. Έχουν νόημα αυτά τα λόγια; Τι πάει να πει ότι οι δυο γίνονται ένα; Αλήθεια, τι σημαίνει, για τον καθένα αυτό; Είναι δύσκολο να εφαρμοστεί; Πώς πετυχαίνει ένας γάμος (οποιασδήποτε μορφής); Θα καταφέρουμε να περνούν τα χρόνια και να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι παρά τις δυσκολίες;

Στην πραγματικότητα

Είναι αλήθεια ότι όσο περνούν τα χρόνια αλλάζουμε. Τόσο εμείς όσο και οι άλλοι. Δε χρειάζεται να φερόμαστε εγωκεντρικά. Ο διπλανός μας, ο συμβίος μας, ο επί έτη συγκάτοικός μας είναι δική μας επιλογή και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό. Γιατί τον επιλέξαμε; Τι μας τράβηξε πάνω του; Στις δυσκολίες γιατί παραμείναμε μαζί και πόσο μας έφθειραν αυτές; Είναι πιο ισχυρές από αυτό που νιώθουμε; Μας έχει στηρίξει; Αυτές και άλλες ερωτήσεις είναι σημαντικές και όχι εκφράσεις του τύπου: Πόσο τον έχω βοηθήσει! Πόσο τον έχω στηρίξει!

Σαφώς θα πρέπει να τα υπολογίζουμε κι αυτά γιατί ενίοτε καταλήγουμε να είμαστε θύματα εκμετάλλευσης, όμως, σε φυσιολογικές καταστάσεις και συνθήκες, ας δούμε λίγο και τα δικά μας λάθη, όχι μόνο τα δικά μας «θέλω». Έχουμε κι εμείς υποχρεώσεις απέναντι στον άλλο, απέναντι στην επιλογή μας, όχι μόνο δικαιώματα!

Είναι αλήθεια ότι οι χωρισμοί πλέον έχουν φτάσει σε σημείο να γίνονται με το παραμικρό. Εξαντλούμε τα όρια μας σε καβγάδες, γκρίνιες, χειροδικίες, προσβολές… Πολλές φορές μπροστά και στα ίδια μας τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να προστατεύσουμε από καθετί κακό. Τι αντίφαση! Ακριβώς την ίδια στιγμή που εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε, είμαστε εμείς που τα κάνουμε μάρτυρες της κακοδιαχείρισης των προσωπικών μας συναισθημάτων, των προσωπικών μας επιλογών!

Μπορούμε να κάνουμε κάτι;

Σε αυτές τις περιπτώσεις αντί να εξαντλήσουμε τα όριά μας σε όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα, μήπως, να δώσουμε όλη μας την ενέργεια στους τρόπους που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να σώσουμε την κατάσταση; Ναι, ίσως χρειαστεί και να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιο ειδικό. Δεν είναι κακό, ίσα ίσα. Ακόμα, κι αν τελικά καταλήξουμε σε ένα χωρισμό, τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει. Και ίσως να καταφέρουμε ένα χωρισμό χωρίς καβγάδες, φωνές και αρνητικές επιπτώσεις τόσο σε εμάς όσο και στα ίδια τα παιδιά μας.

Πολλές φορές υπάρχουν λίγα πράγματα που μας χωρίζουν και πολλά περισσότερα που μας ενώνουν. Ωστόσο, ξεχνάμε πιο εύκολα τα καλά. Δυστυχώς θυμόμαστε πιο έντονα αυτά που μας ενοχλούν, αυτά που μας πικραίνουν. Γιατί δε θυμόμαστε στις δύσκολες στιγμές όλα όσα μας ένωσαν και συνεχίζουν να μας ενώνουν; Αν τη στιγμή ενός έντονου καβγά σταματούσαμε να ξεστομίζουμε ύβρεις και πράγματα που πληγώνουν και τους δυο και κάναμε κάτι που μπορούσε να μας ενώσει; Ίσως αν παίρναμε μια μεγάλη αγκαλιά τα παιδιά μας και πηγαίναμε μια βόλτα, λύνοντας τα προβλήματα λίγο αργότερα με ήρεμη κουβέντα; Τι θα γινόταν αν σιωπούσαμε για να δούμε το βίντεο του γάμου μας;;;

Τροφή για σκέψη

Σκεφτείτε τι σημαίνει για εσάς ο γάμος, θρησκευτικός ή πολιτικός, είτε σε μορφή συμβίωσης, είτε σε μορφή συγκατοίκησης. Εξαντλήστε τα όρια της αγάπης που έχετε μέσα σας! Να θυμάστε…. Ο σύντροφός μας ήταν, είναι και θα παραμείνει η επιλογή που κάναμε, η δική μας επιλογή!

Σχολίασε το post μας και μοιράσου μαζί μας τη γνώμη σου! Μπορείς να γίνεις μέλος μας και να λαμβάνεις πριν απ’ όλους τα τελευταία νέα μας!

Δείτε επίσης:
Πόσο σημαντική είναι η αγκαλιά;
Οικογένεια και ο κύκλος της ζωής
Αγ. Βαλεντίνου: Περάστε όμορφα
Παίζω με το παιδί: Είναι σημαντικό!
Γιατί είναι σημαντική η Γονική Συμμετοχή;