Πόσο σημαντική είναι η αγκαλιά;

21 Ιανουαρίου. Παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς. Τι μπορεί να πει κανείς για την αγκαλιά; Είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να δώσουμε ο ένας στον άλλο… Μία αγκαλιά… Ένδειξη της αγάπης, των συναισθημάτων μας…. Μας αποφορτίζει από όλες τις εντάσεις, από το στρες από το άγχος, ακόμα και από μία έντονη στεναχώρια. Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν κάτι μας συμβαίνει έχουμε ανάγκη από μία αγκαλιά.

Είναι ένα δείγμα, εκτός από την αγάπη, ότι κάποιος είναι εκεί για εμάς, ότι μας στηρίζει, ότι μπορούμε να στηριχτούμε πάνω του, ότι μας καταλαβαίνει. Ακόμα κι ότι μας συμπονάει, ότι θα είναι δίπλα μας ότι και να μας συμβεί, ότι θα είναι δίπλα μας να μας στηρίξει.

Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι έρευνες έχουν δείξει ότι με μια αγκαλιά το σώμα μας εκκρίνει μία ορμόνη, την οξυτοκίνη, η οποία είναι γνωστή ως η ορμόνη της αγάπης. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η αγκαλιά μειώνει την αρτηριακή πίεση και βοηθάει τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν λιγότερο. Για να μη μιλήσουμε για την ψυχολογική και την ψυχική ανάταση που μπορεί να προσφέρει.

Θυμηθείτε τι κάνουν τα μικρά παιδιά όταν φοβούνται… Ζητούν από τους γονείς μια αγκαλιά. Ή ζητούν το αγαπημένο τους αρκουδάκι και το αγκαλιάζουν για να νιώσουν πιο καλά, να ηρεμήσουν, να πάρουν θάρρος, να διώξουν το φόβο, να νιώσουν περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια … 

Ο κλινικός ψυχίατρος Harry Harlow έκανε ένα πείραμα. Κατασκευάστηκαν δύο μαϊμούδες, οι οποίες έλαβαν το ρόλο της μητέρας. Η μία κατασκευάστηκε από σύρμα και είχε μία μεταλλική θηλή. Με αυτόν τον τρόπο τροφοδοτούσε το μαϊμουδάκι με γάλα (τροφή) ανά πάσα στιγμή, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο μία βασική λειτουργία επιβίωσης. Η άλλη κατασκευάστηκε από ύφασμα και είχε ένα όμορφο ζωγραφισμένο χαμόγελο. Πρόσφερε με τη θερμοκρασία και την απαλότητά της ένα κατάλληλο περιβάλλον για σωματική επαφή.

Παρατηρήθηκε ότι τα μαϊμουδάκια που αποχωρίστηκαν από τις πραγματικές τους μητέρες, μετά την αρχική τραυματική περίοδο, αφού μπόρεσαν να ελέγξουν το άγχος και το φόβο τους, προσκολλήθηκαν στη υφασμάτινη μητέρα προσομοιάζοντας την με την πραγματική και χρησιμοποιούσαν τη συρμάτινη για εντυπωσιακά λιγότερο χρονικό διάστημα απλά και μόνο για να καλύψουν την πείνα τους. 

Το πείραμα όμως δεν τελείωσε εδώ. Γιατί σε μια δεύτερη φάση, όταν τα μαϊμουδάκια  που μεγάλωσαν με την υφασμάτινη μητέρα ήρθαν σε επαφή με άλλες μαϊμούδες εκτός κλουβιού, επέδειξαν μία αντικοινωνική, βίαιη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, επιτιθέμενα ακόμη και στο ίδιο τους το σώμα. Προφανώς η αφή δεν ήταν η μοναδική μεταβλητή που θα οδηγούσε σε φυσιολογική συμπεριφορά. ‘

Έτσι αποφασίστηκε να τοποθετηθεί μία υφασμάτινη μαϊμού που θα είχε τη δυνατότητα να λικνίζεται, και παρατηρήθηκε σχεδόν φυσιολογική συμπεριφορά, ενώ όταν ταυτόχρονα δόθηκε η ευκαιρία στο  μαϊμουδάκι να παίζει για μισή ώρα την ημέρα με μια αληθινή μαϊμού αξιολογήθηκε μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά.

Ο χρόνος λοιπόν της διαδραστικής επικοινωνίας με το νεογνό, δε θα πρέπει να προσδιορίζεται και να περιγράφεται μόνο με έννοιες ποσοτικές αλλά κυρίως μέσω ποιοτικών χαρακτηριστικών. Μη ξεχνάμε ότι μισή ώρα παιχνιδιού έκανε τη διαφορά μεταξύ των σχεδόν φυσιολογικά και των απόλυτα φυσιολογικά αναπτυγμένων συναισθηματικά μαϊμούδων.

Ένα παιδί που έχει πάρει αγκαλιές μεγαλώνει με περισσότερη αυτοπεποίθηση, ως ευτυχισμένο παιδί, ως παιδί που αισθάνεται ότι αξίζει ως άνθρωπος, ως παιδί που αισθάνεται ότι παίρνει στήριξη, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ως ενήλικας θα διαθέτει ενσυναίσθηση, συναισθηματική επάρκεια, κατανόηση και αποδοχή των άλλων. Θα έχει δηλαδή ωριμότητα, ανοχή στη διαφορετικότητα των άλλων, και εσωτερική δύναμη.

Δεδομένων των συνθηκών με τον κοροναϊό δεν έχουμε την αγκαλιά ως δεδομένο, ή όπως θα επιθυμούσαμε… Ωστόσο, είναι μια καλή ευκαιρία να αναλογιστούμε τη σημασία της, τη σημασία του να δείχνουμε στους αγαπημένους μας ανθρώπους πως νιώθουμε, ότι τους αγαπάμε…

Εδώ κι ένα χρόνο τα πάντα γίνονται διαφορετικά. Ας κάνουμε το ίδιο και για την αγκαλιά… Φέτος, ας μη δώσουμε αγκαλιές…. Δώστε ειλικρίνεια και συναίσθημα…. Μιλήστε στο τηλέφωνο με τους αγαπημένους μας… Πείτε τους πόσο πολύ τους αγαπάμε… Δείξτε κατανόηση στα προβλήματα… Αγκαλιάστε τις ανασφάλειες και τους φόβους τους…. Δείξτε τους ότι είμαστε κοντά τους, ότι υπάρχει κάποιος δίπλα για να τους στηρίξει. Δυστυχώς δε μπορούμε με άλλους τρόπους, όπως με μια αγκαλιά, όμως ας τους δείξουμε με κάθε τρόπο ότι είμαστε εκεί, έστω και νοερά, έστω και εξ’ αποστάσεως…. 

Και μόλις τελειώσει όλη αυτή η τραγική κατάσταση να τρέξουμε πάνω τους, στους συζύγους και τις συζύγους, στα παιδιά μας, στους γονείς μας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, τους δασκάλους, να τους εκφράσουμε την αγάπη μας και να τους πάρουμε την πιο μεγάλη αγκαλιά που έχει υπάρξει ποτέ!!! Και μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να δίναμε και μια τεράστια αγκαλιά σε όσους χάθηκαν, ή ακόμα και σε όσους εργάστηκαν όλο αυτόν τον καιρό στα νοσοκομεία για να σώσουν ζωές, ρισκάροντας τη δική τους και των οικογενειών τους…. Αλήθεια, μπορείτε να φανταστείτε όλο τον κόσμο μια τεράστια αγκαλιά;;; 

Πηγή:
http://www.neurophysiolab.com/430537387/6682219/posting
https://www.asmama.gr/arthra/poia-einai-i-simasia-tis-agkalias

Δείτε επίσης:
Παίζω με το παιδί: Είναι σημαντικό!
Όσα έμαθα για το θηλασμό…
Οικογένεια και ο κύκλος της ζωής
Πώς τα παραμύθια βοηθούν τα παιδιά;
Τι σημαίνει για εσάς ο γάμος;
Πώς να αγαπήσεις εαυτό σου